Tekst: Johanne Flottorp
Konsertserien GjenGangar, som Mattias Thedens og resten av Gangar har kuratert, har til fredag siste konsert på Parkteatret.
– Det blir heilt sinnsjukt kult. Det er så fint å få avslutte serien på samme måte som me byrja. Hoven Droven er eitt av dei største forbilda våre, og eit band som alle bare liker. Bra musikk, bra folk, god stemning. Og Mikkel Rev som opnar kvelden er eit skikkeleg kult band. Rett fram folkrock. Det er godt mogleg det blir nokre gjester også, men det får bli ei overrasking, seier Thedens.
Men før fredagen kjem, er altså kvelden i kveld også fylt av to band som har markert seg i folkemusikkmiljøet og utanfor i det siste. Både Reolô og Hekate gav ut plater før sommaren, og dette blir ein forseinka platesleppkonsert for begge to.
Hekate, med si trestemte, transefrakallande kveding, Reolô med sine tekstar om preppinig og ting i samtida, kombinert med groove og gammal tonalitet. Begge delar er altså noko av det dagleg leiar og bookingansvarleg på Parkteatret, Sverre Aksel Eliasen, opnar hausten med.
– Kvifor har de stadig meir folkemusikkrelatert musikk på programmet?
– Det er fleire grunnar til det, men me ønsker å ha ein brei og mangfaldig profil på Parkteatret og finne plass til alle slags sjangrar og uttrykk. Konsertserien GjenGangar blei ein kickstart for vår del for å få fokus på den type musikk i programmeringa, og så har det kome med ringverknader. Nå er det ikkje berre gjennom denne serien me har folkemusikkgrupper på programmet, seier han.
Mange er med på blodklubb-bølgja
Parkteatret arrangerer konsertar i eit stort spekter av sjangrar, frå metal via hiphop til pop og jazz. Difor er han vant til å sjå at mange nye folk finn vegen til konsertarenaen kvar veke.
– Me er ikkje aleine om å ta del i denne bølgja av den nye folkemusikkretningen. Det virkar som Tuva Syvertsen er ein slags fakkelberar som banar veg for nye og yngre. Gjennom Tuvas blodklubb har ho gjort folkemusikken meir allment tilgjengeleg. Og det gjer at grupper som til dømes Hekate, som i mine øyre ikkje akkurat er populærmusikk, kan finne eit publikum hos oss, seier Eilertsen.
Seinare i haust skal det spellemannvinnande bandet Gabba sleppe andreplata si på Parkteatret. Elles på programmet finn ein Ingrid Jasmin, Pumpegris og Øyonn Groven Myhren i konsertserien «Klassisk på Park», der ho skal ha to konsertar saman med ensemblet Sisu.
Klar for større scener
Samarbeidet mellom Gangar og Parkteatret er over for denne gong etter fredagens konsert.
– Me har hatt 1,5 gode år, og me har klart å nå målsettingane våre med det prosjektet. Gangar har også spelt for eit større og større publikum, og nå er dei klare for ei endå større scene, fortel Eilertsen.
Seinare i haust skal Gangar sleppe to singlar frå den neste plata si, og dette skal dei fiere med ein stor konsert på Vulkan arena, som har ein kapasitet på 850 personar.
At det er rom for folkemusikkartistar på dei meir kommersielle scenene, meiner Mattias Thedens er veldig bra og heilt naturleg.
– Det har vore ei veldig fin utvikling etter pandemien. Nå virker det som om folkemusikkrelatert musikk nesten er fast inventar på alle dei store scenene og festivalane, seier Thedens og siktar til mellom anna Øyafestivalen, der mellom anna Pumpegris og Ævestaden og Kanaan spelte i sommar.
På sin plass å løfte norske artistar
I motsetnad til hos folkemusikkarrangørane i landet, er det lite støttepengar å hente når ein driv ein kommersiell konsertarena.
– Vi er nøydde til å selje billettar og finansierer all drift gjennom billettsal. Berre fem prosent av omsetninga vår er frå tilskot.
– Opplever du det som ein større risiko å arrangere konsertar med folkemusikkband?
– På generelt grunnlag kan eg seie at det er ein risiko å arrangere konsertar. Men eg møter forståing frå både artistar og agentar som alle er innforståtte med dette. Me prøver alltid på at alle skal kome ut med ein liten økonomisk fortjeneste, så alle får lønn for jobben dei gjer. Likevel meiner eg det er på sin plass at me er med på å løfte norske og nordiske artistar, med dei midlane og moglegheitene me har her, seier Eilertsen.